Ik zie de laatste tijd een trend verschijnen. Eentje waarbij je eigenlijk vooral niet (of heeeel voorzichtig) mag vragen wat iets kost. Want als je wilt weten welk prijskaartje je ergens aan hangt, geef je daarmee blijkbaar een heleboel over jezelf toe. Over hoe klein je denkt. Hoe je in de ‘3D-wereld’ zit. Over hoe je nog niet in staat bent om groots te denken. I call bullshit. Wat mij betreft gooien we dan alleen maar weer een nieuw taboe op geld. En daar hebben we er écht al meer dan genoeg van.

Taboe op geld met onzichtbare prijzen?

Ik zie het steeds vaker: dat er geen prijzen meer genoemd worden op bijvoorbeeld een website. Als je wilt weten welk prijskaartje ergens aan hangt, dan moet je eerst contact opnemen. Een gesprek inplannen. Iets aanvragen. Iets doen. De gedachte lijkt te zijn (en let’s be honest: dat wordt ook aangeleerd als salesstrategie) dat als je eenmaal met iemand in gesprek bent, het veel makkelijker is om diegene te overtuigen om die investering inderdaad bij jou te doen.

Die snap ik. Ik kan tachtig funnels hebben die met 2% converteren, en op een livedag zijn waar 80% van de aanwezigen instapt in iets dat ik niet eens echt pitch. Ik weet als geen ander hoe je aan kunt gaan op de energie van iemand anders – én hoe dat bij mij ook gebeurt.

Toch voelt dit voor mij niet zuiver. Simpelweg omdat geld ook een reden mág zijn om ergens niet voor te kiezen.

Het complete plaatje

Het lijkt alsof geld tegenwoordig bijzaak moet zijn. Alsof het een beetje te aards of te beperkt is om geld mee te nemen in je overwegingen. Ik zie dat anders. In geld zit tijd en energie; het is op een of andere manier naar mij toegekomen, en ik mag daarvan genieten. Maar ook: er met respect mee omgaan. En dat maakt dat ik geld evengoed mee laat wegen in mijn keuze. Dat ik het belangrijk vind dat de complete uitwisseling klopt. Niet alleen de gepresenteerde visie, niet alleen de benoemde producten en/of diensten, niet alleen de inspanning van die ander. Maar ook het complete gedeelte van wat ik aanlever: tijd, energie én geld.

En daar mag ik mezelf ook scherp op houden; hoewel ik mijn prijzen altijd benoem, zorg ik er nu ook voor dat ik bij de ander duidelijk benoem dat het financiële aspect invloed heeft op mijn keuze. Daar ga ik bewust voor staan. Om anderen de ruimte te geven om dat ook te doen. Want het laatste waar we op zitten te wachten is nóg een taboe op geld.